In de mate van het mogelijke probeer ik de serie te volgen en ik kan Humo perfect volgen in hun beslissing. Matroesjka’s is een sterke reeks met een excellent scenario en steengoede acteurs. Ik noem er maar enkelen: Peter Van Den Begin, Axel Daeseleire, Luk Wijns, en Dirk van Dijck. Die laatste gaf gestalte aan Michel Drets uit ‘Het Eiland’, weet u nog? De dialogen zijn zo plat als een muntstuk van een eurocent waar net een bulldozer overheen ging, maar tegelijk griezelig levensecht. De fictiereeks brengt bovendien een realistisch beeld van het probleem van vrouwenhandel en –mishandeling. En dat moet dringend uit het duister weg.
dinsdag 2 december 2008
De Ha! van Humo voor "Matroesjka’s"
Elk jaar reikt Humo een gesculpteerde H en een geldprijs van 5.000 euro uit aan het beste Vlaamse televisieprogramma van het afgelopen jaar, de Ha! van Humo. Dit jaar gaat de onderscheiding naar de VTM-serie "Matroesjka's". 
In de mate van het mogelijke probeer ik de serie te volgen en ik kan Humo perfect volgen in hun beslissing. Matroesjka’s is een sterke reeks met een excellent scenario en steengoede acteurs. Ik noem er maar enkelen: Peter Van Den Begin, Axel Daeseleire, Luk Wijns, en Dirk van Dijck. Die laatste gaf gestalte aan Michel Drets uit ‘Het Eiland’, weet u nog? De dialogen zijn zo plat als een muntstuk van een eurocent waar net een bulldozer overheen ging, maar tegelijk griezelig levensecht. De fictiereeks brengt bovendien een realistisch beeld van het probleem van vrouwenhandel en –mishandeling. En dat moet dringend uit het duister weg.
In de mate van het mogelijke probeer ik de serie te volgen en ik kan Humo perfect volgen in hun beslissing. Matroesjka’s is een sterke reeks met een excellent scenario en steengoede acteurs. Ik noem er maar enkelen: Peter Van Den Begin, Axel Daeseleire, Luk Wijns, en Dirk van Dijck. Die laatste gaf gestalte aan Michel Drets uit ‘Het Eiland’, weet u nog? De dialogen zijn zo plat als een muntstuk van een eurocent waar net een bulldozer overheen ging, maar tegelijk griezelig levensecht. De fictiereeks brengt bovendien een realistisch beeld van het probleem van vrouwenhandel en –mishandeling. En dat moet dringend uit het duister weg.
zondag 30 november 2008
Extralegale nadelen
Mijn mobiele telefoon is betaald door de firma. Zowel het toestel zelf als alle gesprekken, ook privé. Een aanzienlijk deel van mijn functie bestaat uit bellen op (buitenlandse) locatie dus mijn rekening is steeds en getal van drie vette cijfers. Handig dus dat iemand anders dat betaalt.
Die GSM is een van de niet onaardige extralegale voordelen die ik krijg. Alleen zijn er momenten waarop ik het ding meer een extralegaal nadeel zou durven noemen. Altijd en overal bereikbaar zijn is bijvoorbeeld de keerzijde. En de woede van collega’s of managers als je dan niet opneemt ook. Helemaal te gek werd het vannacht rond twee uur. Een handvol sms-jes van Amerikaanse collega’s die dringend nog een aantal zaken wilden doorpraten. Twee uur ’s nachts. Hallo!? Ze verloren collectief even het tijdverschil uit het oog, bleek achteraf. Van de weeromstuit heb ik voor het eerst sinds lang mijn mobiele vriend even uitgeschakeld (waar zat die uitknop ook alweer?). Ik heb me voorgenomen om dat voortaan elke nacht te doen. Eens zien hoelang het goede voornemen stand houdt.
Die GSM is een van de niet onaardige extralegale voordelen die ik krijg. Alleen zijn er momenten waarop ik het ding meer een extralegaal nadeel zou durven noemen. Altijd en overal bereikbaar zijn is bijvoorbeeld de keerzijde. En de woede van collega’s of managers als je dan niet opneemt ook. Helemaal te gek werd het vannacht rond twee uur. Een handvol sms-jes van Amerikaanse collega’s die dringend nog een aantal zaken wilden doorpraten. Twee uur ’s nachts. Hallo!? Ze verloren collectief even het tijdverschil uit het oog, bleek achteraf. Van de weeromstuit heb ik voor het eerst sinds lang mijn mobiele vriend even uitgeschakeld (waar zat die uitknop ook alweer?). Ik heb me voorgenomen om dat voortaan elke nacht te doen. Eens zien hoelang het goede voornemen stand houdt.
donderdag 17 juli 2008
Dure olie
De prijs van de ruwe olie gaat nog maar eens door het dak. Of beter, de prijs zit ondertussen al in de buitenste lagen van de atmosfeer. Analisten wijten de duurdere olie aan de recente rakettesten van Iran en de speculatie op de markt. De week daarvoor lag het nog aan de spanningen in het Midden Oosten en de productieproblemen in Nigeria.
Ja, hallo? Zo is het altijd wat natuurlijk. Ik wacht op de dag dat Jan Becaus ons met gladgestreken gezicht komt vertellen: "De forse prijsstijgingen zijn te wijten aan de slechte wip die de voorzitter van de OPEC gisteren had." Of erger nog: "Een vat ruwe olie wordt weer duurder, volgens analisten gewoon voor de lol." De enige zekerheid die een mens daarna nog heeft is dat Becaus na het omdraaien van zijn blad ons vrolijk toe kwettert: "En dan nu de spojt!"
Ja, hallo? Zo is het altijd wat natuurlijk. Ik wacht op de dag dat Jan Becaus ons met gladgestreken gezicht komt vertellen: "De forse prijsstijgingen zijn te wijten aan de slechte wip die de voorzitter van de OPEC gisteren had." Of erger nog: "Een vat ruwe olie wordt weer duurder, volgens analisten gewoon voor de lol." De enige zekerheid die een mens daarna nog heeft is dat Becaus na het omdraaien van zijn blad ons vrolijk toe kwettert: "En dan nu de spojt!"
zondag 13 juli 2008
Atheïsme
Als God het kwaad uit de wereld wil bannen maar het niet kan, dan is hij niet almachtig.
Als God het kwaad uit de wereld kan bannen maar niet wil, dan is hij een smeerlap.
Als God het kwaad uit de wereld kan bannen maar niet wil, dan is hij een smeerlap.
zaterdag 12 juli 2008
Blazen
Scheidsrechters zijn doorgaans wel gewoon om te blazen. In de meeste gevallen is het gevolg een bolwassing of een gele of rode kaart. In Wit-Rusland leverde het een topscheidsrechter een knoert van een proces-verbaal op. De man kwam stomdronken aan de aftrap van een match tussen Vitebsk en Novopolzk. En nu allemaal samen: "vuile zatte!"
vrijdag 11 juli 2008
15 juli
Met het oog op de communautaire onderhandelingen die hun beslag moeten krijgen op 15 juli heeft de Federale Overheidsdienst Binnenlandse Zaken zonet enkele aanbevelingen uitgevaardigd.
Vergeet bij het verlaten van uw huis ook uw identiteitskaart of paspoort niet. Voor u het weet stoot u op inderhaast opgetrokken grensposten, hetzij van de net uitgeroepen Republiek Vlaanderen, dan wel van de pas gestichte federatie WalloBrux.
Tot slot nog enkele handige woorden en uitdrukkingen die mogelijk van pas kunnen komen:
- Schild en vriend
- Giffle
- België barst
- On n’est demandeur de rien
- Onverwijld
FOD Binnenlandse Zaken
donderdag 10 juli 2008
(pdw)
Ik heb recent de blog van Patrick De Witte ontdekt, u beter bekend als (pdw). Ik heb me zelden zo geamuseerd met een weblog. Of om (pdw) te citeren: "De huisdokter, die mij een inspuiting tegen het lachen heeft moeten geven, is net de deur uit."
Een stukje uit een van de meest recente posts.
Kan men blonder zijn dan de professionele François Sterchele-weduwen Joke Van de Velde en Rachel Licata? Publiekelijk kibbelen over een lijk getuigt van weinig savoir vivre, dames. Zelfs in de internationale gierengemeenschap wordt er niet zelden met gefronste wenkbrauwen naar gekeken.
Wie er ook allemaal verantwoordelijk is voor het vorstelijk met paranormale stierenstront ingesmeerde VTM-programma genaamd 'Het Zesde Zintuig', ze moesten suppositoirgewijs een kilo of zes Jona Golds toegediend krijgen. Nee, maak daarvan: ze moesten worden gedwongen om te bunjeespringen met stalen kabels. Paragnosten zijn immers ofwel lapzwanzen die alle realiteitszin hebben verloren en daadwerkelijk geloven dat ze bovennatuurlijke gaven bezitten of het zijn gevaarlijke charlatans die bewust de kluit belazeren om goedgelovige lieden uit te schudden. Wie een beetje nadenkt komt snel tot de conclusie: als er inderdaad met gene zijde kon worden gecommuniceerd had iemand al lang aan Sterchele gevraagd hoe we die twee troela's het zwijgen kunnen opleggen.
Een stukje uit een van de meest recente posts.
Kan men blonder zijn dan de professionele François Sterchele-weduwen Joke Van de Velde en Rachel Licata? Publiekelijk kibbelen over een lijk getuigt van weinig savoir vivre, dames. Zelfs in de internationale gierengemeenschap wordt er niet zelden met gefronste wenkbrauwen naar gekeken.
Wie er ook allemaal verantwoordelijk is voor het vorstelijk met paranormale stierenstront ingesmeerde VTM-programma genaamd 'Het Zesde Zintuig', ze moesten suppositoirgewijs een kilo of zes Jona Golds toegediend krijgen. Nee, maak daarvan: ze moesten worden gedwongen om te bunjeespringen met stalen kabels. Paragnosten zijn immers ofwel lapzwanzen die alle realiteitszin hebben verloren en daadwerkelijk geloven dat ze bovennatuurlijke gaven bezitten of het zijn gevaarlijke charlatans die bewust de kluit belazeren om goedgelovige lieden uit te schudden. Wie een beetje nadenkt komt snel tot de conclusie: als er inderdaad met gene zijde kon worden gecommuniceerd had iemand al lang aan Sterchele gevraagd hoe we die twee troela's het zwijgen kunnen opleggen.
woensdag 9 juli 2008
Patrick is dood
Het scheelde weinig of hij was ongeopend op de stapel oud papier beland. Hij zat namelijk verstopt tussen de reguliere post en de wekelijkse reclamefolders. Bij het binnen gaan viel de onopvallende doodsbrief op de vloer van mijn hal en pas toen zag ik’m. Nu krijg ik wel vaker rouwberichten in de bus maar dit was toch een apart geval. Op de voorkant van de witte omslag alleen een rode roos. Aan de binnenkant een minimalistische tekst.
Met droefenis melden wij u het heengaan van
"Patrick Serkoms"
Geboren op 12 maart 1979
Onverwacht overleden op 7 juli 2008.
Mijn weg van de hal naar de woonkamer stokte even. In mijn hand hield ik een doodsbrief die even goed de mijne had kunnen zijn. Ik bedoel, hier lag een jongeman ongeveer even oud als ikzelf en aan het aantal familieleden te zien op de brief ook met een vergelijkbaar sociaal netwerk. Het 'onverwachte overlijden' werd helaas niet verder uitgelegd. Een ongeval, een slepende ziekte, hartslagaderbreuk, zelfmoord? We hadden er het raden naar. Wie of wat kan het leven van zo'n kerel plots eindigen? En waarom moet dat leven eindigen.
Ik probeer me Patrick voor te stellen. Lange, slanke jongeman, weelderige bruine krullen, bescheiden baardje van 3 dagen en trendy gekleed. Altijd breed lachend op de foto. De eeuwige jeugd gebundeld in 1 meter 85. Na zijn studies aan de universiteit nog wat van het leven geprofiteerd en dan aan de slag gegaan bij een bedrijf dat goed betaalt. Sinds enkele jaren ook een relatie met een beeldschoon meisje en klaar om zich te binden.
En dan plots is het afgelopen.
Geen heden of toekomst meer. Alleen nog het verleden.
Plots staat je naam op een witte doodsbrief en beginnen wildvreemden in hun hal na te denken over jouw dood. En over hun eigen sterfelijkheid.
De rode roos kreeg een plaatsje op de kast. En de andere post moest even wachten. In het licht van de eeuwigheid een klein detail.
Met droefenis melden wij u het heengaan van
"Patrick Serkoms"
Geboren op 12 maart 1979
Onverwacht overleden op 7 juli 2008.
Mijn weg van de hal naar de woonkamer stokte even. In mijn hand hield ik een doodsbrief die even goed de mijne had kunnen zijn. Ik bedoel, hier lag een jongeman ongeveer even oud als ikzelf en aan het aantal familieleden te zien op de brief ook met een vergelijkbaar sociaal netwerk. Het 'onverwachte overlijden' werd helaas niet verder uitgelegd. Een ongeval, een slepende ziekte, hartslagaderbreuk, zelfmoord? We hadden er het raden naar. Wie of wat kan het leven van zo'n kerel plots eindigen? En waarom moet dat leven eindigen.
Ik probeer me Patrick voor te stellen. Lange, slanke jongeman, weelderige bruine krullen, bescheiden baardje van 3 dagen en trendy gekleed. Altijd breed lachend op de foto. De eeuwige jeugd gebundeld in 1 meter 85. Na zijn studies aan de universiteit nog wat van het leven geprofiteerd en dan aan de slag gegaan bij een bedrijf dat goed betaalt. Sinds enkele jaren ook een relatie met een beeldschoon meisje en klaar om zich te binden.
En dan plots is het afgelopen.
Geen heden of toekomst meer. Alleen nog het verleden.
Plots staat je naam op een witte doodsbrief en beginnen wildvreemden in hun hal na te denken over jouw dood. En over hun eigen sterfelijkheid.
De rode roos kreeg een plaatsje op de kast. En de andere post moest even wachten. In het licht van de eeuwigheid een klein detail.
dinsdag 8 juli 2008
Opgewarmde kost
De afgelopen dagen en weken bleven twee frappante zinnen plakken in m'n hoofd.
“Zeker tot midden volgende week blijft het wisselvallig en te fris voor de tijd van het jaar.”
“De maand mei was een van de natste maanden sinds de metingen begonnen.”
Waar zitten de doemdenkers over de opwarming van de aarde nu? Er werden ons zomers van gemiddeld 30 graden Celsius beloofd. Dorre woestijnen zouden de vruchtbare gronden in Kataraktland vervangen en tropisch ongedierte onze barbecues komen verstoren.
Niets van dat alles! Het is simpelweg te koud om het barbecuestel boven te halen, laat staan dat er Braziliaanse vogelspinnen opduiken tussen het houtskool. Het zal wel meevallen met die climate change, geloof me. Nu de mensen andere zorgen hebben (dure olie, koopkracht) verdwijnt de aandacht voor de opwarming van de aarde als sneeuw voor de zon. Zo gaat dat met hypes.
“Zeker tot midden volgende week blijft het wisselvallig en te fris voor de tijd van het jaar.”
“De maand mei was een van de natste maanden sinds de metingen begonnen.”
Waar zitten de doemdenkers over de opwarming van de aarde nu? Er werden ons zomers van gemiddeld 30 graden Celsius beloofd. Dorre woestijnen zouden de vruchtbare gronden in Kataraktland vervangen en tropisch ongedierte onze barbecues komen verstoren.
Niets van dat alles! Het is simpelweg te koud om het barbecuestel boven te halen, laat staan dat er Braziliaanse vogelspinnen opduiken tussen het houtskool. Het zal wel meevallen met die climate change, geloof me. Nu de mensen andere zorgen hebben (dure olie, koopkracht) verdwijnt de aandacht voor de opwarming van de aarde als sneeuw voor de zon. Zo gaat dat met hypes.
zondag 29 juni 2008
Where are you from?
Ik zat daarnet moederziel alleen op het pendelbusjes dat me van de luchthaventerminal naar de desk van het autoverhuurbedrijf bracht. Normaal heb ik niet de gewoonte om luidkeels te telefoneren in het openbaar, maar nu zag ik m’n kans schoon om snel nog wat mensen te bellen voor enkele prangende vragen. Met de mobiele telefoon tussen schouder en kaak geklemd en in de andere hand notaboekje en balpen, je kent dat wel. Mijn taaltje moet heel erg exotisch geklonken hebben in de oren van de chauffeur van het busje. Een boomlange spierenbundel in korte broek en een petje op het hoofd. Zodra ik had neergelegd, keek hij in z’n achteruitkijkspiegel mijn richting uit en kwam de onvermijdelijke en universele openingsvraag: “Where are you from?”
Nu kan je twee dingen doen op zo’n moment. Ofwel blijf je in je Europese rol en geef je een kort en zacht mompelend antwoord. Het liefst van al terwijl je wegkijkt en de indruk geeft dat je net iets levensbelangrijk aan het doen bent, desnoods de scharnieren van de deuren nakijken op metaalmoeheid. Ofwel duik je vol overgave in het Amerikaanse bad en wissel je in minder dan een minuut vaak hoogst persoonlijke informatie uit. Uit ervaring weet ik dat de tweede optie je het verst brengt in dit land.
“I’m from Belgium. In Miami voor zaken later deze week in het Convention Center. Is het een domme vraag om te vragen waar jij vandaan komt?”
“O nee hoor,” lachtte mijn chauffeur z’n tanden bloot, “je kijkt naar een originele inwoner van Miami. Wel, eigenlijk ben ik hier een tijdje weg geweest door twee huwelijken, maar nu ben ik weer helemaal terug.”
Hoogst persoonlijke informatie, ik zeg het je. Ik kan aardig wat weblogs vullen met persoonlijke verhalen die me ooit toevertrouwd werden. Tijdens de overige 3 kilometer kletsten we over het weer, de stad Miami, mijn mobiele telefoon en de lage dollar. En geheel in Amerikaanse traditie namen we als goede vrienden uitgebreid afscheid om elkaar nooit meer terug te zien.
Nu kan je twee dingen doen op zo’n moment. Ofwel blijf je in je Europese rol en geef je een kort en zacht mompelend antwoord. Het liefst van al terwijl je wegkijkt en de indruk geeft dat je net iets levensbelangrijk aan het doen bent, desnoods de scharnieren van de deuren nakijken op metaalmoeheid. Ofwel duik je vol overgave in het Amerikaanse bad en wissel je in minder dan een minuut vaak hoogst persoonlijke informatie uit. Uit ervaring weet ik dat de tweede optie je het verst brengt in dit land.
“I’m from Belgium. In Miami voor zaken later deze week in het Convention Center. Is het een domme vraag om te vragen waar jij vandaan komt?”
“O nee hoor,” lachtte mijn chauffeur z’n tanden bloot, “je kijkt naar een originele inwoner van Miami. Wel, eigenlijk ben ik hier een tijdje weg geweest door twee huwelijken, maar nu ben ik weer helemaal terug.”
Hoogst persoonlijke informatie, ik zeg het je. Ik kan aardig wat weblogs vullen met persoonlijke verhalen die me ooit toevertrouwd werden. Tijdens de overige 3 kilometer kletsten we over het weer, de stad Miami, mijn mobiele telefoon en de lage dollar. En geheel in Amerikaanse traditie namen we als goede vrienden uitgebreid afscheid om elkaar nooit meer terug te zien.
vrijdag 27 juni 2008
Miami
Ik vertrek straks naar Miami voor een week. Ik probeer de blog te updaten, want anders maak ik dezelfde fout als al die andere beginnende webschrijvers.
woensdag 25 juni 2008
70 miljoen, plus 1
Volgens recente schattingen zijn er wereldwijd meer dan 200 miljoen blogs. Een aanzienlijk deel van al die websites zijn weliswaar splogs, oftewel blogs tjokvol spam en bedoeld om erectiepillen of goedkope oogcorrecties aan te prijzen. Een ander probleem zijn de inactieve blogs. Want een blog starten kan het kleinste kind, maar het ding onderhouden en regelmatig wat schrijven, is andere koek. Als je de splogs en dode blogs even wegdenkt kom je uit op ongeveer 70 miljoen relevante blogs. Probeer je eens in te beelden hoeveel leesvoer daarachter schuil gaat. Tegen de tijd dat u aan het einde van deze zin bent, verschenen 34 nieuwe berichten. Per dag levert dat 1,5 miljoen verse posts op. En elke 24 uur komen er 120.000 nieuwe blogs bij.
70 miljoen blogs. Ze-ven-tig mil-joen!
Eentje meer of minder zal dus het verschil niet maken.
Welkom.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
