Het scheelde weinig of hij was ongeopend op de stapel oud papier beland. Hij zat namelijk verstopt tussen de reguliere post en de wekelijkse reclamefolders. Bij het binnen gaan viel de onopvallende doodsbrief op de vloer van mijn hal en pas toen zag ik’m. Nu krijg ik wel vaker rouwberichten in de bus maar dit was toch een apart geval. Op de voorkant van de witte omslag alleen een rode roos. Aan de binnenkant een minimalistische tekst.
Met droefenis melden wij u het heengaan van
"Patrick Serkoms"
Geboren op 12 maart 1979
Onverwacht overleden op 7 juli 2008.
Mijn weg van de hal naar de woonkamer stokte even. In mijn hand hield ik een doodsbrief die even goed de mijne had kunnen zijn. Ik bedoel, hier lag een jongeman ongeveer even oud als ikzelf en aan het aantal familieleden te zien op de brief ook met een vergelijkbaar sociaal netwerk. Het 'onverwachte overlijden' werd helaas niet verder uitgelegd. Een ongeval, een slepende ziekte, hartslagaderbreuk, zelfmoord? We hadden er het raden naar. Wie of wat kan het leven van zo'n kerel plots eindigen? En waarom moet dat leven eindigen.
Ik probeer me Patrick voor te stellen. Lange, slanke jongeman, weelderige bruine krullen, bescheiden baardje van 3 dagen en trendy gekleed. Altijd breed lachend op de foto. De eeuwige jeugd gebundeld in 1 meter 85. Na zijn studies aan de universiteit nog wat van het leven geprofiteerd en dan aan de slag gegaan bij een bedrijf dat goed betaalt. Sinds enkele jaren ook een relatie met een beeldschoon meisje en klaar om zich te binden.
En dan plots is het afgelopen.
Geen heden of toekomst meer. Alleen nog het verleden.
Plots staat je naam op een witte doodsbrief en beginnen wildvreemden in hun hal na te denken over jouw dood. En over hun eigen sterfelijkheid.
De rode roos kreeg een plaatsje op de kast. En de andere post moest even wachten. In het licht van de eeuwigheid een klein detail.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten